Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
xoşxasiyyətlilik — is. Xoşxasiyyət adamın təbiəti, xasiyyəti; yumşaqlıq, mülayimlik … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoşxasiyyət — f. və ə. gözəl xasiyyəti, yaxşı təbiəti olan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
elti — (Ağdam, Ağdaş, Ağdərə, Borçalı, Dəvəçi, Goranboy, Göyçay, İmişli, Kürdəmir, Quba, Qax, Qazax, Mingəçevir, Tərtər, Şəki, Ucar) iki qardaşın arvadları. – İki qardaş evlənəndə olların arvatdarı bir birinin eltisi olur (Ağdam). – Yaxşı elti bajı kimi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
emil — (Lerik) həlim, xoşxasiyyət … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ifallı — (Ağdaş, Göyçay, Kürdəmir, Saatlı, Salyan, Ucar) xoşxasiyyət; mədəni. – İfallı adamın hər yerdə hürməti olar (Ucar); – Elə ifallı gəlindi ki, nətə:r (Salyan) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
pivas — (Quba) xoşxasiyyət. – Asıl adama bizdərdə pivas adam diyədülər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şamatol — I (Cəbrayıl) dikbaş II (Cəbrayıl) üzügülər, xoşxasiyyət … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şərəmət — I (Ağdam) xoşsifət, xoşxasiyyət. – Əhməd şərəmət adamdı II (Cəbrayıl, Mingəçevir) 1. ürəkdən, həvəslə 2. ərklə … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
həmidətülxəsa(y)il — ə. yaxşı xasiyyətli, xoşxasiyyət … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
niknəfs — f. və ə. yaxşı təbiətli; xoşxasiyyət … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
